– maar aardige jongens. “Vrouwen verzamelen niet, mannen wel,” zei J. Ik wilde nog protesteren, wat met mijn immer groeiende collecties boeken, prenten, affiches? Maar op de speelgoedbeurs in Malle zag ik de relatieve waarheid van zijn stelling in. Miniatuurtreinen, miniatuurauto’s, miniatuurvrachtwagens. Blije heren. De aanblik was beklijvend, want vandaag bekeek ik elk voertuig op de weg als een uitvergrote Dinky Toy of Lesney, elke bouwvakker met helm als een reusachtig Playmobilfiguurtje, elk vliegtuig in de lucht als een gemonteerde Airfix.
- Reactie
- Herbloggen
-
Abonneren
Geabonneerd
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Leen Huet 
Wellicht – deze foto – toch enkele jaartjes voor ze altijd maar met een bloempot en een schaar en een tondeuze aan mijn haar zaten. Onze kapper uit mijn kindertijd was gevestigd in de voorkamer van zijn woonhuis. Kapper Poots. Hij rookte. Dat was gewoon nog toen. Op het tafeltje bij de wachtstoeltjes lag onder andere het tijdschrift ‘De Lach’, met aangebrande cartoons. Rde oortjes. Wat me tot op de dag van vandaag het meest is blijven fascineren, is het luikje onder het wasbakje dat hij af en toe met een kettinkje open-, omhoogdeed en waarin hij dan met een zachte bezem de bijeengeveegde afgeknipte haren liet verdwijnen. Ik dacht dat daaronder een bijzonder ingenieus systeem geïnstalleerd zou moeten zijn dat voor de afvoer van al die jongens- en mannenlokken – herenkapper, jawel! – instond. Natuurlijk, natuurlijk, stond er gewoon een stom emmertje in. Maar de illusie dat dat niet zo was, wil ik voor geen geld kwijt.
Rde=Rode
En meen je dat van die bloempot, Rob?
Nee, hoor, Leen, maar dat was zo de uitdrukking. Zal zo een fotootje op FB zetten. 😉
Coupe bloempot, het was een veel gebezigde uitdrukking, inderdaad!
Ah. wat een heerlijke foto en een prachtige herinnering aan ‘onze’ herenkapper uit mijn jeugd. Die knipte ook kleine, nieuwsgierige meisjes maar zonder bloempot ;-). Het kettinkje, het luikje en de verdwijntruc fascineerden ook mij en mijn kleine zusje. We maakten zelf een sprookje waarin veel krullen en vlechten voorkwamen.
Ah, een Repelsteeltje-achtig sprookje. Doet me opeens denken aan Leonardo da Vinci, die heel graag menselijke haardossen schilderde. De herenkapper in het Kempense dorpje M. (niet de man op de foto) is ondertussen al in de tachtig en oefent zijn beroep nog uit, komt ook aan huis bij zieke klanten … Op deze foto trof mij ook de mooie trapauto!
Mijn allereerste knipbeurten waren bij een kapper hier in Antwerpen die geen autootjes had, maar paardjes zoals op een ouderwetse carrousel, waar je op moest zitten om geknipt te worden…
Ook een geweldig idee. Misschien bestaat het salon nog?