“Als ik de middelen had, zou ik zoals Jean des Esseintes het huisje helemaal en uitsluitend inrichten naar mijn behoeften en wensen. Weet je nog, de muren van zijn bibliotheek waren bekleed met oranje marokijnleer en indigo lak, een ander vertrek was ingericht als een kajuit en de badkamer als de werkplaats van een parfumeur? Hij noemde zijn droomhuis in Fontenay zijn Thebaanse hermitage.”
Het deed me wonderlijk veel genoegen, dat Anne-Mie Van Kerckhoven zich door deze zin uit Genius Loci liet inspireren om twee ruimtes in het Turnhoutse Begijnhofhuisje 21 van kleur te voorzien.
Leen Huet 
lijkt een verplaatsing meer dan waard
Nog tot eind mei …
been there!! 🙂
zeer de moeite waard – een mooi begijnhof ook, en was verder aangenaam verrast door Turnhout
en niet te vergeten natuurlijk – ook een mooi begijnhof-verhaal (het 2e nog te lezen) in een precieus uitgegeven boekje, met die kaft en dat leeslint.
Flâneur, you work fast! Of moet ik zeggen: jij flâneert sneller dan je eigen schaduw? Ja, het is een erg mooi begijnhof – heb je ook het begijnhofmuseum bezocht? En ja, het boekje, zwart op snee, en twee leeslinten, die details vind ik mooi.
🙂 fluks flaneren heet dat.
het begijnhofmuseum staat samen met de andere nog te bezichtigen Turnhoutse ‘bezienswaardigheden’ op de lijst voor een volgend bezoek.
Noot gedacht in de ban te raken van begijnen en begijnhoven. “Is er iets gewoner dan een begijnhof”., als tiener in Diest vond ik het plaatselijk begijnhof maar een duf oord – en voor rebellerend rolmodellen keek ik eerder naar Ulrike Meinhof& Co dan naar mystieke begijnen.
Als de begijnen gerebelleerd hadden in de zin van Ulrike Meinhoff, zouden ze misschien waterputten vergiftigd hebben of iets dergelijks – ik apprecieer het wel dat ze dat niet deden 🙂
Maar wat bazel ik over waterputten, ze hadden toen ook al banken kunnen overvallen. Ach, dat soort geweld vind ik toch vooral een vorm van zelfverheerlijking.
ja, de destructieve arrogantie van geweld… die spijtig genoeg tot de verbeelding spreekt van jeugdige, ontvankelijke, provinciale zieltjes ( 🙂 speaking for myself).
Maar merkwaardig eigenlijk dat ‘heersende machten’ zich evenzeer aangevallen kunnen voelen door eigenzinnige meditatie …
Nou, geweld sprak mij in de provincie ook wel aan, maar meer in ridderverhalen: Arthur, Robin Hood, die types. (Aragorn!)
Eigenzinnige meditatie, zelf de bijbel lezen, emotie vertonen, op een andere manier gaan leven: allemaal politiek geladen begrippen. De pausen waren vrij genuanceerd: sommige zaken konden best door de beugel, vandaar dat de begijnenbeweging wel bloeide in de Nederlanden maar in Duitsland onderdrukt is.
Enfin, ik ben geen expert. Poretes boek werd door bepaalde theologen wel goedgekeurd, maar die zetelden dan weer niet in de rechtbank die haar veroordeelde: zij kwam terecht in de machtsstrijd tussen de Franse koning en de tempeliers …
Aangezien ik deze week op het punt stond de memoires van d’Artagnan te kopen, moet ik geloven dat bepaalde vormen van geweld me nog altijd aanspreken :-).
ah – begijnenbeweging onderdrukt in Duitsland, interessant… Vraag me nu af of er in latere tijden eigenlijk ook protestantse mystici waren?
[d’Artagnan: bepaalde zwierige vormen van geweld dus]
Ja, geweld door gentlemen, met kanten kragen 🙂 The Scarlet Pimpernel hoort ook bij het clubje. Ik vernam onlangs met verbazing dat hij gesneuveld is in Maastricht, d’Artagnan. En drie delen authentieke memoires, ik zit er nog over te dubben.
Protestantse mystici zijn er denk ik wel geweest. Bonhoeffer? Of sla ik nu de bal helemaal mis? Onlangs googelde ik ‘Irene Leicht’, omdat zij een boek over M. Porete geschreven heeft, en toen kwam ik ook uit bij interessante zaken.